امايه.. و انتى بترحى بالرحى..

على مفارق ضحى..

وحدك و بتعددى

على كل حاجة حلوة مفقودة

متنسنيش يامه فى عدودة

عدودة من اقدم خيوط سودا فى توب الحزن

لا تولولى فيها ولا تهللى...

و حطى فيها اسم واحد مات

كان صاحبى يامه...

و اسمه

ناجى العلى

عبد الرحمن الأبنودى-الموت على الأسفلت

------------------------------------------------------------------------------------------------

الأبيات دى كل ما اقراها تلمسنى من جوه, مش عشان كلامها البسيط و معناها العميق بس

كمان عشان كل مرة اقراها يظهر قدامى ناجى العلى اللى الأبنودى يقصده فى الأبيات على انه حاجة من الحاجات الحلوة اللى فى حياتى و

بتموت كل يوم

الأبنودى يقصد ناجى العلى الرسام الفلسطينى

و انا ناجى العلى بالنسبة لى مجرد رمز, رمز لكل حاجة فى حياتى او المفروض انها تبقى فى حياتنا كلنا و بتموت